Namaste!

Na verschrikkelijk te hebben geslapen van het idee dat er steeds een vogelspin over me heen liep (de ventilator..) werd ik vanmorgen wakker gemaakt door al het getrappel op het dak. Of het nu ratten, muizen, of mega vogelspinnen waren, het was zeker weer eens een andere ervaring dan wakker worden door de wekker.

Raju vroeg of ik al Dal Bhat wilde eten of liever wat later op school. Dus toen de rest van de familie de hete rijst met kruiden en linzensoep/saus naar binnen zat te werken, heb ik braaf nog twee uurtjes gewacht. Het eten vind ik nu al een ramp.. de smaak is lekker maar ik krijg het niet 3x op een dag weg. Ook heb ik al sinds gisterochtend last van m'n buik dus die kruiden verzachtten het ook niet echt. Ze vinden dat ik slecht eet. Aangezien zij zelf een mega grote berg rijst eten in de ochtend en avond, eet ik in vergelijking inderdaad niet zo veel..

Toen we op school aankwamen, vandaag ging Teuntje ook mee, werden we weer ontvangen met een heel groot warm welkom. De kinderen stonden allemaal netjes in rijtjes en wij werden uitgenodigd op het podium. Daar gaf de directeur een speech en kregen we een groot applaus en een bosje bloemen geplukt van de rododendrons uit de tuin (Het was goed bedoeld ;) ook kregen we zo'n mooie rode stip op ons hoofd; een tika. Dit brengt gelukt! I felt very honoured!

Daarna zijn we weer een wedstrijd gaan kijken van de school, want ze hadden gister gewonnen en ze zitten in de kwartfinale.
Toen we naar huis gingen hebben we onszelf even opgefrist en ik heb meegeholpen met het eten voor te bereiden. Dan gaan we met de vrouwen op een matje zitten en pellen we de maiskolfen. Meteen daarna kreeg ik een bord vers fruit (mensen in de dorpen kunnen dat niet betalen) en na dat bord nog een maiskolf. Ik zat bom en bom vol, maar nog steeds snappen ze dat niet. Dit is pas een tussendoortje (om 18.00uur) en om 19.00 gaan we weer een flink bord rijst eten met groenten en Curry. Ik zeg dat ik vol zit maar om 19.00 uur moet ik toch nog komen eten. Ze hadden speciaal voor mij een eitje gebakken en wat komkommer erbij. Heel lief natuurlijk, maar ze vinden het raar dat ik daar echt genoeg aan heb. Eten is dus best wel een dingetje hier.. al heb ik geluk dat ik dicht bij de stad zit en mijn familie fruit en groente kan betalen. De vrijwilligers is andere gastgezinnen hebben geen keuze en dan is Dal Bhat het enige wat je krijgt!
Zoals je kunt lezen zorgt de familie echt heel goed voor mij, en zelfs als ik zeg dat ik vol zit moet ik nog verder eten omdat ze niet willen dat ik iets tekortkom! De mensen zijn zo ontzettend gastvrij en vriendelijk!

We werden daarna uitgenodigd om mee naar de bioscoop te gaan met mijn ouders, de directeur en de leraren van school.
We reden door de grote stad (met mini-garage winkels) en uiteindelijk kwamen we door een zijstraatje bij een soort van parkeergarage. We moesten door het gebouw naar boven en ineens stonden we in een soort winkelcentrum! Helemaal verscholen tussen de andere gebouwen en met bovenin de bioscoop. We liepen de trappen op en ineens was daar een roltrap!! (IN Nepal zie je dit echt NOOIT) ook de bioscoop was mega groot en luxe.. de film zelf begreep ik niet veel van maar het bleek over de maoisten te gaan. De rebellen die in opstand kwamen in Nepal. Die opstand kostten meer dan 13000 mensen het leven. Het was een mooie film en een leuke ervaring!

X

Ps. Alle foto's bij de verhalen staan op Facebook. Het lukt me niet om ze op deze site te zetten!