Namaskar!

Het leek er op alsof ik ineens van de aardbodem was verdwenen maar niets was minder waar.. was gewoon te lui om de blogs te plaatsen.

Bram was trouwens wel even kwijt... Hij kwam op zondag aan in Pokhara en ik zou hem ophalen op buspark. Hij stuurde me om 5.33 een appje dat hij onderweg was, dat vond ik heel vreemd want de bus zou pas om 7 uur vertrekken. Dus ik hem geappt wat de bedoeling was, maar kreeg de hele dag niks terug. Heel vreemd trouwens want ik had een bus met WiFi voor hem geboekt. Maar goed, ik bedacht al dat het zou kunnen dat z'n tel leeg was of iets. Dus ik had uitgerekend dat de bus om 14.00 uur zou aankomen. Ik moest m'n visum verlengen en dat verliep verbazingwekkend snel dus ik was al om 13.15 op buspark. Ik heb lekker in m'n boekje zitten lezen en zo nerveus als een klein kind, geduldig zitten wachten. Toen hij er om 14.25 nog niet was en alle andere bussen uit Kathmandu zag binnen komen vond ik het allemaal wat vreemd.. maar goed, Nepali time dus alles duurt langer. Toen het op een gegeven moment 15.00 uur was en de laatste bussen binnen kwamen, was er nog steeds geen Bram.. De taxichauffeurs en hoteleigenaren, m'n nieuwe BFFs die dag, hadden me de hele tijd gerustgesteld maar ook zij vonden het een beetje vreemd. Ik ben op een gegeven moment gaan bellen naar Prem, een man in Nepal die alles regelt, en hij belde me terug met het nieuws dat Bram vanmorgen niet de bus was ingestapt. Waar die nu wel was wist hij niet maar hij ging even rond bellen en dan zou ik het zsm horen. Ik begon me nu toch wel een beetje zorgen te maken maar Prem belde al snel terug met het nieuws dat ik de ballonnen en slingers alvast bij de hand moest hebben want Bram zou ieder moment aankomen.
En daar was die dan eindelijk, om 16.15 stond hij dan ineens voor m'n neus! Zenuwachtiger dan ooit heb ik 3 uur op hem zitten wachten maar wat was het fijn om hem weer te zien! En wat bleek nou achteraf te zijn, zijn 1e bus reed ineens niet meer waardoor hij werd overgeplaatst in een bus zonder WiFi die ook nog eens een lekke band kreeg.
Het lot weet me wel altijd weer te laten schrikken.. achja, zo hou je het allemaal weer een beetje spannend ;)