Maandag ochtend zijn we aangekomen in Varanasi na een treinreis van 14 uur. Ons aller laatste treinreisje; save the best for last zeggen ze wel eens... Toen we de trein in kwamen was het helemaal vol. We hadden de twee bovenste bedjes maar doordat er zoveel families in de trein zaten konden we de bagage niet meer kwijt. We moesten ze dus op een van de bedden leggen en op de andere hebben we dus 14 uur met z'n tweeën gelegen. Ofja, gelegen.. in elkaar gepropt. Erg comfi was het niet in ieder geval. Maar goed, we hebben het overleefd.

Toen we aankwamen in Varanasi bleek er een of ander festival gaande te zijn. De riksja kon niet dichterbij komen door de mensen massa dus moesten we een stukje lopen. We waanden ons een weg door alle guru's en liepen langs slangenbeweerders.. (inclusief de slangen) brrrr.

Toen we om 7 uur aankwamen bij het hotel, mochten we nog niet de kamer op. Anders moesten we een extra nacht bij betalen. Normaal maakt dat niet uit, maar het was meer een principe kwestie (ofcourse). We besloten om te wachten tot 12. Het waren de ergste 5 uur van de reis.. we hadden natuurlijk bijna niet geslapen in de trein en de temperatuur liep ook nog eens hoog op.
Ook had ik me er ontzettend op verheugd om met een bootje de ganges over te varen, langs alle heilige Ghats (tempels aan het water). Helaas staat het water te hoog en daardoor de stroming te sterk waardoor het dus gevaarlijk is. Dat word lopen dus. Ook die gedachte maakte me nog meer moe dan ik al was..

Eenmaal in de hotelkamer hebben we eerst een paar uur geslapen. Daarna zijn we wat gaan eten en raakten we aan de praat met een ouder stel uit Frankrijk. Ze vertelden ons dat ze gepensioneerd waren en veel aan het reizen zijn, en dat ze fanatieke couchsurfers zijn! Hoe tof! We hebben de hele avond met open mond zitten luisteren naar alle geweldige verhalen die ze vertelden.

Gister hadden we dan ook weer met ze afgesproken. Samen met een local guide zijn we Varanasi door gereden, hebben gezellig ergens geluncht en zijn savonds naar een ritueel wezen kijken dat plaats vond aan de Ganges. Het was heel druk en overal zaten families die een voor een gingen baden in de ganges. Ze gaan het water in, kopje onder, af en toe nemen ze een slok van het water.... en dan te bedenken dat het water zwaar vervuild is en de lijken na de crematies half afgebrand er in worden gegooid. Lekker. Eigenlijk moet het dan ook wel ontzettend heilig water zijn, te bedenken dat er verder nooit een epidemie is uitgebroken.

Vandaag zijn onze maatjes vertrokken. We hadden opnieuw met de local Guide afgesproken. Wat een ontzettend lieve man is het! Ze zeggen dat je voorzichtig moet zijn en dat iedereen geld van je wilt, hij zegt alleen maar dat hij geen geld hoeft en als je dan toch iets wilt geven antwoord hij "only what you like". Dat zijn dan ook bijna de enige engelse woorden die hij spreekt, maar hij weet in ieder geval wel goed de weg. Dus helemaal nutteloos is hij niet.
Hij heeft ons vandaag meegenomen naar een Burning Ghat. De plek waar de lichamen gecremeerd worden. De families brengen de dode lichamen op een bedje van bamboe en bloemen naar de plek waar het lichaam eerst gewassen wordt, daarna ingeolied en daarna verbrandt. Bij vrouwen verbranden ze alles behalve de heupen en bij de mannen laten ze de borstkast over. Het duurt 3 uur voordat het lichaam opgebrand is en daarna gooien ze het in de rivier. Soms als de familie al weg is, gooien ze het lichaam half opgebrand er in om hout te besparen.. achja, uiteindelijk komt die er toch in terecht.

Het was een interessante dag vandaag! Varanasi is een boeiende plek omdat het zo heilig is. Iedere hindu hoopt ooit in zijn leven naar deze plek te komen en wij hebben het ook mogen bezoeken. Het was een mooie afsluiting van onze reis in India.
Morgen vliegen we naar Delhi waar we nog een dagje blijven en de dag erna vliegen we al weer naar Maleisië.
Ik heb genoten en gebaald van India, de mensen zijn vervelend maar tegelijkertijd ook heel vriendelijk. De straten betoveren je door hun sprookjesachtige gebouwen en tegelijkertijd moet je op passen dat je niet in "Joost mag het weten" gaat staan in de bevuilde straten. De geur is verschrikkelijk maar ondertussen ruik je ook al het heerlijke eten. De treinreizen zijn lang, vermoeiend en lang niet altijd comfortabel maar ze brengen je wel naar de andere kant van India waar je een hele andere wereld in stapt dan waar je vandaan kwam.Het is een land waarvan de cultuur ver weg van de onze staat, rijkdom zo dicht naast armoede staat en waar de koeien vrij op straat lopen.

Het is een land wat je moet leren waarderen en dat heb ik gedaan.ze zeggen dat je er van houdt of het haat, bij mij is het een beetje van allebei. Ik had het absoluut niet willen missen!