Strike Day!

Wat een prachtige dag vandaag! De dag begon goed met een heerlijk ontbijtje: yoghurt met heeeel veel vers fruit; yummie in my tummie!
We konden helaas niet naar school vanwege de strikes: de bussen staakten. De reden hier voor is omdat de maoisten vandaag in opstand kwamen en in het verleden zijn er bomaanslagen in bussen geweest. Ook zijn de winkels gesloten en rijden er geen auto's omdat de kans is dat ze stenen door de ruiten gegooid krijgen. Het was dus echt mega rustig op de weg!! Alleen wat scooters kwamen voorbij en voor de rest ging iedereen lopend.
Omdat we niet wilden thuiszitten, gingen we met Dai (Raju) mee naar het belastingkantoor ( het bleek een groot hok te zijn met een paar kleine raampjes; totaal niet wat je verwacht bij een overheidsgebouw). Dit was 20 min lopen ongeveer. Het voelde weer even alsof ik in Nederland was met een paraplu in m'n hand, alleen de reden dat ik hem vandaag gebruikte is niet vanwege de regen maar vanwege de felle zon.

Op de terugweg namen we een andere route en liepen we langs de Slums (sloppenwijk). Onderweg stopten we bij een klein hokje met een paar stoeltjes er in. Raju vroeg of we zin hadden in een ijsje. Ik keek nog een keer om me heen, keek hem verbaasd aan, en sloeg het aanbod vriendelijk af. Hij lachtte en zei dat dit de beste ijssalon was dus dat ik me geen zorgen hoefde te maken en dat ze nog 2 winkels hebben in Pokhara. Best verrassend zo'n ijssalon in de Slums..

Nadat we thuis terug kwamen werden we weer verrast met een groot bord vers fruit. Dus mam; je hoeft je dus geen zorgen te maken over mijn vitaminetekort ;) Had ik trouwens al verteld dat lychees aan de bomen in de tuin groeien?! BLIJER KUN JE ME NIET MAKEN!
Vervolgens vroeg Annusha of we een spelletje wilden spelen. Verrassend genoeg was dit mens erger je niet! Omdat niks, maar dan ook niks in Nepal te vergelijken is met Nederland, zijn de spelregels van mens erger je niet ook heel anders.

Daarna besloot ik om even een wasje te gaan doen. Ik was druk bezig alle natte was, midden op het balkon, uit te hangen totdat ik ineens besefte dat ik nog nergens ondergoed heb zien hangen? Dragen ze dat überhaupt wel? Ik voel me dan ook een beetje bezwaard om mijn strings in het midden van het balkon tentoon te stellen en heb braaf een plekje gezocht waar ze iets minder in het zicht hingen...

Wat later op de dag werd ik er weer opnieuw aan herinnerd waarom dit ook alweer het regen seizoen wordt genoemd; het kwam met emmers uit de lucht gevallen. (Ik zou zo ook weer even een paar foto's van het verhaal op fb zetten) de heftige regenbuien gaan gepaard met stroomuitval. Het is dan mega donker en een zaklamp is zeker geen overbodige luxe.
We gingen spelen met de kinderen en werden uitgenodigd bij de onderburen. We hebben foto's gekeken en een rondleiding gehad door haar huis (lees: garagebox). De buren beneden hebben een soort elektrische auto en de kinderen wilden dat we mee gingen in de laadbak. Dit was zo leuk! De kinderen vonden dit ook fantastisch, en waren aan het schateren als we over de drempels gingen zodat we een beetje werden gelanceerd.

Toen we thuis kwamen stond het eten op ons te wachten. Een vreemde combinatie van rijst, fruit, friet, tomatenketchup en Kroepoek stond op ons te wachten. Je kunt wel zien dat het een rijk gezin is aangezien ze elke dag iets anders eten en rekening willen houden met wat wij eten.
Ik vroeg aan Annusha of ze vaker friet eten. Ze schudt met haar hoofd. Dit is zo mega verwarrend want blijkbaar betekend dat hier "Ja". Je kunt knikken wat natuurlijk 'ja' betekend, met je hoofd schudden betekend 'nee', maar hier kennen ze ook nog de regenboog beweging. Dat is met je hoofd schudden alleen dan in de vorm van een regenboog, en dat betekend ook weer 'ja'. Vandaar dus ook elke keer de miscommunicatie i guess.....

Welkomstceromonie op school

Namaste!

Na verschrikkelijk te hebben geslapen van het idee dat er steeds een vogelspin over me heen liep (de ventilator..) werd ik vanmorgen wakker gemaakt door al het getrappel op het dak. Of het nu ratten, muizen, of mega vogelspinnen waren, het was zeker weer eens een andere ervaring dan wakker worden door de wekker.

Raju vroeg of ik al Dal Bhat wilde eten of liever wat later op school. Dus toen de rest van de familie de hete rijst met kruiden en linzensoep/saus naar binnen zat te werken, heb ik braaf nog twee uurtjes gewacht. Het eten vind ik nu al een ramp.. de smaak is lekker maar ik krijg het niet 3x op een dag weg. Ook heb ik al sinds gisterochtend last van m'n buik dus die kruiden verzachtten het ook niet echt. Ze vinden dat ik slecht eet. Aangezien zij zelf een mega grote berg rijst eten in de ochtend en avond, eet ik in vergelijking inderdaad niet zo veel..

Toen we op school aankwamen, vandaag ging Teuntje ook mee, werden we weer ontvangen met een heel groot warm welkom. De kinderen stonden allemaal netjes in rijtjes en wij werden uitgenodigd op het podium. Daar gaf de directeur een speech en kregen we een groot applaus en een bosje bloemen geplukt van de rododendrons uit de tuin (Het was goed bedoeld ;) ook kregen we zo'n mooie rode stip op ons hoofd; een tika. Dit brengt gelukt! I felt very honoured!

Daarna zijn we weer een wedstrijd gaan kijken van de school, want ze hadden gister gewonnen en ze zitten in de kwartfinale.
Toen we naar huis gingen hebben we onszelf even opgefrist en ik heb meegeholpen met het eten voor te bereiden. Dan gaan we met de vrouwen op een matje zitten en pellen we de maiskolfen. Meteen daarna kreeg ik een bord vers fruit (mensen in de dorpen kunnen dat niet betalen) en na dat bord nog een maiskolf. Ik zat bom en bom vol, maar nog steeds snappen ze dat niet. Dit is pas een tussendoortje (om 18.00uur) en om 19.00 gaan we weer een flink bord rijst eten met groenten en Curry. Ik zeg dat ik vol zit maar om 19.00 uur moet ik toch nog komen eten. Ze hadden speciaal voor mij een eitje gebakken en wat komkommer erbij. Heel lief natuurlijk, maar ze vinden het raar dat ik daar echt genoeg aan heb. Eten is dus best wel een dingetje hier.. al heb ik geluk dat ik dicht bij de stad zit en mijn familie fruit en groente kan betalen. De vrijwilligers is andere gastgezinnen hebben geen keuze en dan is Dal Bhat het enige wat je krijgt!
Zoals je kunt lezen zorgt de familie echt heel goed voor mij, en zelfs als ik zeg dat ik vol zit moet ik nog verder eten omdat ze niet willen dat ik iets tekortkom! De mensen zijn zo ontzettend gastvrij en vriendelijk!

We werden daarna uitgenodigd om mee naar de bioscoop te gaan met mijn ouders, de directeur en de leraren van school.
We reden door de grote stad (met mini-garage winkels) en uiteindelijk kwamen we door een zijstraatje bij een soort van parkeergarage. We moesten door het gebouw naar boven en ineens stonden we in een soort winkelcentrum! Helemaal verscholen tussen de andere gebouwen en met bovenin de bioscoop. We liepen de trappen op en ineens was daar een roltrap!! (IN Nepal zie je dit echt NOOIT) ook de bioscoop was mega groot en luxe.. de film zelf begreep ik niet veel van maar het bleek over de maoisten te gaan. De rebellen die in opstand kwamen in Nepal. Die opstand kostten meer dan 13000 mensen het leven. Het was een mooie film en een leuke ervaring!

X

Ps. Alle foto's bij de verhalen staan op Facebook. Het lukt me niet om ze op deze site te zetten!

Namaste! Een dag vol overweldigende nieuwe indrukken..

Namaste!

Tapaai-laai kasto chha? Ma-laai raamro chha!
Mero naam Shenna ho. Mero desh Holland en ma volunteer ho. Ma, oxford maa kaam gar-chhu.
Ma-laai Nepaali man par-chha!

Zoals je kunt lezen hebben we gister dus de taalles gehad! We kregen les van Prem, ontzettend lieve man die een klein schooltje heeft in het centrum van Pokhara. We kregen taalles in zijn nieuw huis waar de nieuwe school komt. Ook worden hier gastverblijven in gebouwd, dus mocht je ooit naar Pokhara gaan dan ben je hier in goede handen!
Na de taalles werd ik opgehaald door Raju en Bhumi. Raju en Bhumi zijn leraren op Oxford, waar ik vrijwilligerswerk ga doen. En bij Raju slaap ik in het gastgezin. Ze brachten me meteen door naar school waar ik kennis maakte met de directeur Prem en alle kinderen. De mensen zijn zo ontzettend vriendelijk en gastvrij. Ze willen alles voor je doen! Ik werd in de hogere klassen begroet met een liedje en in de lagere klassen willen ze allemaal m'n hand aanraken. Daarna mocht ik mee naar de voetbalwedstrijd van school. Ik dacht gewoon aan een gezellig wedstrijdje maar het was op een heel groot veld en veel mensen uit de stad komen kijken!
Ik was de enige "blanke" en ik werd dan ook door iedereen aangestaard.. dit voelt best ongemakkelijk!
Na de wedstrijd ben ik met Raju mee gereden naar het gastgezin. Raju mag ik ook Dai noemen.. dat betekent grote broer in het Nepalees en dat is heel normaal om ze zo te noemen. Thuigekomen maakte ik kennis met de vrouw van Raju: Bouzhi (betekent vrouw van broer).
Ik ging even naar mijn kamer toe om m'n spullen uit te ruimen en even rustig te zitten. Toen ineens kwam de cultuurshock even binnen; wij hebben het zo goed. Ik ben hier te gast in een "rijke" familie met een "groot" huis maar het is nog steeds "arm" in onze ogen. Ook de taalbarrière is best een puntje als je alleen een project gaat doen; mensen praten wel engels maar toch praat je niet zo makkelijk.

Ik hoorde ineens de deur open gaan van mijn kamer en toen ik achterom keek stond daar een te schattig meisje die rustig op mij af kwam lopen en een diepe buiging maakte.
Haar naam is Annusha en ze is de dochter van Raju. Ze vroeg of ik mee ging thee drinken en ik was even vergeten hoe ik me een paar minuten daar voor had gevoeld.
Ook heb ik kennis gemaakt met de rest van het gezin; baba, amaa, en Didi. De ouders van Raju en de zus van zijn moeder wonen allemaal in hetzelfde huis. De ouderen spreken natuurlijk geen Engels maar ze zijn zo ontzettend gastvrij en lachen alleen maar!
Daarna kwam Teuntje, de andere vrijwilliger die een paar dagen met mij in dit gastgezin verblijft. We hebben gezellig gekletst met z'n allen totdat het ineens begon te stortregenen. Het was zo erg dat de stroom weer uitviel en we daarom pas laat konden eten. Het eten bestond uit Dal Bhat; rijst met linzen en chutney; iets wat ik de komende weken alleen maar ga eten....

X

Aankomst in Pokhara (backpackers chillzone)

Lieve allemaal,

Na een lange busreis van 8 uur, kwamen we dan eindelijk aan in Pokhara. WAUW WAT EEN RUST. Het is er zo anders dan Kathmandu.. het is echt een backpackersparadise in combi met een hippie oordt.. In a good Way though ;)
Het hotel waar we aankwamen was ook echt een aanrader; hotel Greenland. Heerlijke tuin en een relaxte sfeer. Ik loop naar boven naar mijn kamer en loop meteen twee kamermeisjes tegen het lijf. De liefste mensen die er zijn gewoon! Nepalesen zijn echt ontzettend lief en vriendelijk!
Ik loop even door naar buiten naar het balkon en er zitten 3 Australische backpakkers en beginnen meteen een gesprek. Ze vertellen dat ze naar India zijn geweest en dat ze nu in Pokhara zijn om de trekking te gaan doen. In Pokhara heb je verschillende trekkingen; de punhill en annapura zijn daar twee van, misschien dat ik samen met bram een korte trekking ga maken maar dat hoor je later wel ;)

Daarna zijn we een pizzaatje gaan eten in een chill restaurantje. Omdat we de rest van de week rijst eten in het gastgezin, heb ik *heul wijs* nog gebruik gemaakt van de optie om voor pasta te kiezen.
Daarna was het tijd "for some good old touristtime" en hebben we heerlijk gebruik gemaakt van mijn selfiestick. Ook anderen maakte gebruik van ons momentje door voor onze foto te gaan staan zodat ze automatisch met ons op de foto stonden zonder het te hoeven vragen. Dit is hier heel gebruikelijk trouwens onder de Chinezen en Indiase toeristen. Ik voel me altijd wel vereerd en ga een uitgebreide fotosessie dan ook niet uit de weg. (Ik haat foto's... but hey, I will do anything for extra karmapoints ? )

Vervolgens zijn we een stukje gaan lopen en een heerlijke lassie *OMG MY NIEUWE LIEVELINGSE* gaan drinken bij de busy bee.
(Lassie is trouwens een yoghurt drankje met vers fruit gemixt. Dus het proeft een beetje als die lekkere yoki van de appie alleen dan vers).

We hebben nog even simkaarten gefixt zodat we internet hebben en daarna zijn we weer naar de busy bee gegaan.
Uiteindelijk bleven we met z'n vieren over; Sjoerd linda bram en ik. Bram is een vriend van Sjoerd en hij was toevallig ook in Nepal. Echt wat een inspirerend persoon was dat!! Hij was zo'n mega positief persoon en zo ruimdenkend. Hij vertelde verhalen over zijn 6 weken in Nepal en we hingen met z'n 3en aan zijn lippen. Hij was in chitwan geweest waar hij nog geen 5 meter van een wilde neushoorn af stond en ook hij had de trekking gedaan van 12 dagen. Hij vertrok de volgende dag naar Kathmandu maar gelukkig hebben we hem nog ontmoet voor z'n wijze raad en goede adviezen voor ons avontuur in Nepal echt is begonnen! We hebben nog gezellig een biertje gedronken met z'n allen en zijn daarna met z'n 3en naar het hotel gelopen om lekker ons bed te gaan opzoeken. Het was weer een lange dag. X

Aankomst en een dagje in Kathmandu

Lieve allemaal,

Mijn eerste dag kathmandu zit er op en zit alweer in een hobbelbus naar pokhara.
Ondanks dat het in Nederland een totaal afgekeurde bus zou zijn en niet op de weg zou mogen verschijnen, zit ik best oké. En het mooiste..... ik heb WiFi!
Eigenlijk helemaal niet zo mooi want dit is mijn persoonlijke retreatmenttrip om af te kicken van m'n telefoonverslaving. ( En ja je leest het goed, ik erken 'm nu zelfs ;) )

De vlucht gister is best goed verlopen. KLM is echt top ik heb 8 uur lang films gekeken en prima gegeten in het vliegtuig.

We hadden een tussenstop in Oman in moesten 3 uur wachten op het vliegveld. Daarna vlogen we vanaf Oman naar Kathmandu. Het vliegtuig was best leeg waardoor ik 3 stoelen voor mezelf had. Best chill dacht ik tot dat de steward kwam vertellen dat ik bij mn vriendinnen moest gaan zitten in het midden van het vliegtuig. Er zaten maar 6 vrouwen, met ons erbij, in het vliegtuig en de rest waren mannen. We denken dat dit was uit veiligheid. Wel netjes natuurlijk maar ook wel bizar dat hier rekening mee gehouden moet worden.

Na aankomst werden we naar het hotel gebracht, Osho holiday Inn, zag er prima uit! Ook hebben we even geluncht bij Gaia, een leuk en gezellig tentje. Daarna zijn we een stuk gaan wandelen in Kathmandu. Als je al geen cultuurshock kreeg op het armoedige vliegeveldje dan krijg je 'm vast en zeker bij een wandeling. Wat een armoede, en dan zijn de verhalen over India nog veel erger...
Het is vuil en overal ligt afval. Toch is het wel bijzonder om te zien dat mensen allemaal zo leven en het de meest normale manier is, of misschien raak je er wel snel aan gewend?

Waar ik wel heel erg van ben geschrokken zijn de zwerfkinderen. Kinderen van 3 - 7 jaar oud, echt heel klein, bevuild en op blote voeten die aan je gaan hangen en dat jij moet doorlopen..
De jongste die ik tegen ben gekomen was denk ik een jaar of 2, jonger dan Yves in ieder geval, die met z'n armpjes omhoog mijn kant op kwam lopen... het liefst had ik 'm in m'n armen genomen en niet meer los gelaten.. ja dat vond ik echt heel heftig.

Verder zijn we naar de monkey temple gelopen. Dit was boven op een berg waardoor je uitzicht had over de stad Kathmandu. De tempel zelf was ook ontzettend indrukwekkend en is het boegbeeld van Kathmandu.
( grappig feitje was dat ik de tempel herkende uit het programma "echte meisjes op zoek naar zichzelf", dat hilarische programma op rtl5 ).

Daarna zijn we in het centrum gaan eten bij een super leuk backpackers tentje, OR2K. Hier werden we heel vriendelijk ontvangen en het eten was lekker. Je zat er op de grond op kussens en de sfeer was er echt top!
Na 13 km gelopen te hebben zijn we daarna lekker naar het hotel gegaan om eindelijk alle slaap in te halen.

Het was een lange maar vooral indrukwekkende eerste dag!

Dikke knuffel x